استاد دانشكده علوم اجتماعي پرديس تهران در رابطه با رويكرد اجتماعي شدن مبارزه با مواد مخدر گفت : بايد مهارت ابزاري " نه گفتن " در برابر مصرف مواد مخدر صنعتي و قرصهاي روان گردان در يك اطلاع رساني گسترده و همگاني بويژه قشر كودك و نوجوان آموزش داده شود.
محمد نواب زاده در گفت و گو با روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر افزود: 80 درصد شيوع استعمال مواد مخدر به شكل صنعتي و شيميايي ناشي از آن است كه نوجوانان و جوانان ما از دوران كودكي با مهارت ابزاري نه گفتن بيگانه هستند .
وي با بيان اينكه مبارزه اجتماعي با مواد مخدر، ضرورت بسيار به آموزش مهارت هاي زندگي را مي طلبد ، اظهار داشت : باید به فرزندانمان نه گفتن را بیاموزیم، روزی که فرزند ما در معرض تعارف مصرف مواد مخدر قرار می‌گیرد باید بتواند در برابر فشار و اصرار دوستانش مقاومت کند.
اين كارشناس اجتماعي ادامه داد:بعضی نوجوانان برای نه گفتن خجالت می‌کشند و همین مساله آنها را در معرض خطر اعتیاد و سایر آسیب‌ها قرار می‌دهد، والدینی که می‌خواهند فرزندان سالمی داشته باشند باید از متوليان فرهنگي و اجتماعي بخواهند كه مهارت‌های زندگی را به آنها آموزش داده و اين مهارت ها را با فرزندان خود تمرین کنند.
نواب زاده، فشارهای خانوادگی، نبود رابطه صمیمی بین والدین، فقرو در دسترس بودن مواد مخدر و قرصهاي روانگردان و گاهی اوقات قیمت پایین اين مواد را از جمله عوامل سوق دادن افراد به سوی مصرف آنها دانست و اضافه كرد: عوامل محیطی اجتماعی همچون تقلید پافشاري دوستان، تبلیغات مواد مخدر و قدرت نه گفتن در مقابل این فشارها و نگرش غلط در مورد خطرات آنها از موارد مهم و قابل بررسی در زمینه اعتیاد به مواد مخدر است.
اين استاد دانشكده علوم اجتماعي پرديس تهران تصريح كرد: نه گفتن مفهومی است که چگونگی ابراز احساسات ، نیازها و خواسته‌های ما را با قاطعیت، محترمانه و صادقانه به طوری که به توانیم از حق خود دفاع کنیم بدون این که باعث ناراحتی دیگران شویم را نشان می دهد و به درک ما از خود و زندگی مان بستگی دارد.
به گفته وي ، داشتن توانایی نه گفتن چیزی بیش از عدم وجود بیماری روحی است و به عبارت ديگر صرفا به لحاظ نداشتن بیماری روحی نمی توان سلامت را صد در صد تائید کرد، حتی با این که بسیاری از ما از بیماری خاص روحی قابل تشخیص رنج نمی بریم اما واضح است که برخی از ما به لحاظ روحی سالم تر از دیگران هستیم.
نواب زاده افزود:در کنار آموزش، سایر زمینه‌های لازم نیز در راستاي مقابله با اعتياد در جامعه باید در خانواده مهیا شود، به عنوان مثال پيوندهای خانوادگی فرزندان نقش مهمی در پیشگیری از اعتیاد دارد.
وي توضيح داد:گاهی این پیوندها فقط بین فرزندان و اعضای درجه اول مانند والدین نیست، بلکه بین فرزندان ما با اعضای درجه دوم خانواده مانند عمو، دایی، خاله یا عمه است كه بايد آنها را تقویت کنیم.
نواب زاده ، پیوند خانوادگی را به مثابه یک طناب محکم برای حفظ كودكان و نوجوانان از غلتیدن به دام اعتياد به مواد مخدر تشبيه كرد و اظهار داشت : هر چه این طناب‌ها بیشتر باشد، كودكان و نوجوانان بیشتر در امان خواهند بود. وي تصريح كرد:همچنین باید باورهای آنها را بشناسیم و به باورهای غلط ضربه بزنیم، به‌طور مثال امروزه اکثر جوانان معتقدند قرصهاي روانگردانها و مخدرهاي شيميايي اعتیادآور نیستند، اما بايد این واقعیت را به آنها بگوییم که اين مواد سبب وابستگی جسمی و روانی و احساس ولع شديد برای مصرف می‌شوند.
اين كارشناس اجتماعي گفت : متاسفانه در جامعه ما بسياري از والدین از صحبت کردن در مورد مواد اعتیادآور با فرزندانشان پرهیز می‌کنند، آنها با مشخص نکردن نظرات خود نسبت به افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کنند، هم میان خود و فرزندانشان فاصله ایجاد خواهند کرد و هم نشان می‌دهند که در خانواده هیچ‌گونه قاعده روشن و صریحی در مورد مصرف مواد وجود ندارد.
نواب زاده خاطرنشان كرد: براي مقابله با اعتياد هنوز هم دير نشده و بايد صريح و بي پرده تمامي عوارض ، خطرات و آسيب هاي ناشي از مصرف مواد مخدر را به كودكان و نوجوانان آموزش داد و به آنها گوشزد كرد كه اعتياد همراه با نابودي و بيراهه رفتن است.
منبع خبر: