مت امفتامین نام علمی مخدری به نام شیشه است که بسیار خاصیت اعتیاد آوری دارد و در اندک زمانی مصرف کننده را بسیار وابسته می کند. این ماده تا حد محدودی برای درمان بعضی از بیماری ها با نسخه ی پزشک تجویز می شود. بیماری هایی مانند اختلال کم توجهی و چاقی. وقتی از این دارو در دوز کم استفاده شود عوارض خطرناکی ندارد مثلا می تواند تمرکز و انرژی را به طور موقت افزایش دهد، و باعث کاهش وزن و خشکی دهان شود. اما استفاده از آن در دوز های بالا می تواند باعث روان پریشی، تشنج و خون ریزی در مغز و بیماری های جدی دندان و لثه شود. توهم زدن در بین افرادی که به این ماده اعتیاد دارند یکی از نشانه های استفاده از مت امفتامین در دوز بالا است.
بیماری های دندان و خشکی دهان
مصرف مکرر این ماده می تواند به آسیب دندان ها، بیماری لثه و خشکی دهان بسیار شدید منجر شود. پس از مصرف، متامفتامین رگ های خونی را تنگ می کند و خون رسانی به دهان را کاهش می دهد. هم چنان که رگ های خونی در حال کوچک شدن و از بین رفتن هستند، بافت های دهان پوسیده می شوند. با گذشت زمان، این فرآیند می تواند به دندان ها و لثه آسیب های جدی و جبران ناپذیری برساند.
علایم داشتن خشکی شدید دهان بعد از مصرف شیشه
افراد مبتلا به خشکی دهان دچار کاهش جریان بزاق می شوند. علاوه بر این، آنزیم های موجود در بزاق در هضم غذا به سیستم گوارش کمک می کنند. کاهش بزاق و خشکی دهان می تواند تأثیر عمده ای بر سلامت عمومی شما و سلامت دندان ها و لثه ها و همچنین اشتها و لذت بردن از غذا بگذارد.
در حالت خشکی دهان، بزاق کافی در دهان وجود ندارد. این حالت باعث ایجاد احساس ضعف یا خشکی در دهان شما می شود. همچنین می تواند علائم دیگری مانند بوی بد دهان، گلوی خشک و ترک لب را ایجاد کند.
بزاق یک قسمت ضروری از روند هضم شماست. به مرطوب شدن و تجزیه مواد غذایی کمک می کند. همچنین به عنوان یک مکانیسم مهم دفاعی برای کمک به بدن شما در حفظ سلامت دندان هاست، و به عدم ایجاد بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها کمک می کند.
روش های رفع خشکی شدید دهان بعد از مصرف شیشه
- جویدن آدامس های فاقد قند: برای تحریک جریان بزاق در دهان، بهتر است شروع به جویدن آدامس های فاقد قند کنید یا آبنبات های فاقد قند را بمکید. برای برخی از افراد ماده ی زایلیتول، که اغلب در آدامس های دارای قند و یا فاقد قند وجود دارد، در صورت مصرف زیاد ممکن است باعث اسهال شود.
- کم کردن میزان مصرف کافئین: بر اساس تجربیات و آزمایشات ثابت شده که مصرف بیش از اندازه ی کافئین موجود در چای و قهوه می تواند به مراتب میزان خشکی دهان را افزایش دهد.
- از محلول های شستشوی دهان حاوی الکل استفاده نکنید: مواد شیمایی موجود در این محلول های شستشوی دهان باعث خشک تر شدن محیط دهان و کاهش شدید بزاق می شود.
- آب کشی مکرر دهان: مرطوب نگه داشتن دهان باعث می شود که کمتر حس بدی نسبت به خشک بودن مداوم دهان خود داشته باشید و آب تا حد کمی نقش بزاق را در مرطوب نگه داشتن دهان ایفا کند.
- مواد جایگزین بزاق را امتحان کنید: می تواند از اسپری های مخصوص رفع خشکی دهان که بدون نسخه پزشک نیز در دارو خانه ها عرضه می شوند استفاده کنید. دارو هایی که حاوی زایلیتول، کربوکسی متیل سلولز، هیدروکسی اتیل سلولز باشند.
- از طریق بینی خود تنفس کنید: تنفس از راه دهان باعث خشک شدن همان مقدار اندک از بزاق دهان می شود.
- فضای اتاق را مرطوب کنید: مرطوب نگه داشتن اتاق به شما در تنفس کمک می کند و همین طور حس بدی که خشکی دهان باعث آن شده است را تا حد کمی تقلیل می دهد.
