اعتیاد به بنزودیازپام

معتادین به بنزو دیازپام معمولاً افسرده، خسته، بی‌حس و نسبتاً بیقرار می‌باشند. علاوه بر این علایم ممکن است تمایل به مخفی کردن آنچه انجام می دهند داشته باشند. اگر مقدار بنزو دیازپام رو به کاهش باشد مانند سایر معتادین ناراحت و بیمناک بوده و ممکن است مقداری از این دارو را در گوشه‌هایی از منزل خود مخفی کنند. با وجودی که از قرص‌های خواب‌آور استفاده می‌نمایند اغلب دچار بی خوابی می‌شوند. اگر مواد مورد نیاز خود را به طور غیرقانونی به دست می آورند ممکن است با مشکلات مالی روبرو شوند و امکان دارد حتی به سرقت از نزدیکان خود دست بزنند. صرف این داروی مخدر در مدتی طولانی امکان دارد صدماتی به فرد وارد سازد.

عوارض اعتیاد به بنزودیازپام

معتادانی که مصرف بنزودیازپام را ترک می‌نمانید از علائم گوناگونی رنج می‌برند. لرزش و لقوه، اضطراب زیاد، سرگیجه، بی‌خوابی، ناتوانی در تمرکز حواس، حالت استفراغ، احساس مزه فلز در دهان، افسردگی، سردرد، بی‌دقتی، حساسیت بسیار شدید به نور و صدا، خستگی، تار شدن چشم،‌ گر گرفتن و لرز کردن، دردهای عضلانی کوبیدگی بدن، ناتوانی در حرف زدن عادی، اوهام و خیالات، آشفتگی، عرق کردن و از حال رفتن. 

مصرف دارویی بنزودیازپام

اگر فردی به عنوان مصرف پزشکی و دارو از آن استفاده می کند، در بلند مدت ممکن است به آن وابسته شده و بیخوابی خود را با دیازپام بخواهد درمان نماید. همجنین باید توجه شود که داروهای آرام بخش از رایج‌ترین داروها و روش ها برای خودکشی هستند و از ویژگی های منفی  بنزودیازپین‌ها می باشد.