اعتیاد به چسب‌ها و دیگر حلال‌ها

اعتیاد به چسب‌ها و دیگر حلال‌ها به گونه ای است که فردی که بوی چسب را از راه بینی استشمام می‌کند، ممکن است حرکات وی ناهماهنگ بوده و در صحبت کردن کند می‌باشد. این شخص ممکن است که در عالم تخیل و اوهام چیزهایی ببیند و بشنود یا چشمانش تار گردد. مو، نفس و یا لباس او احتمالاً بوی حلال می‌دهد و روی لباس وی لکه‌های چسب دیده می‌شود.

اعتیاد به بوی چسب

اعتیاد به بوی چسب نیز در برخی از افراد وجود دارد. چسب، تینر، رنگ، فیکساتور، بنزین پاک کننده، سوخت فندک، بنزین اتومبیل، واکس، مایع کفش، مواد تمیز کننده لوازم فلزی و استون‌هایی که برای پاک کردن لاک ناخن به کار میرود دارای بخار قابل احتراقی می‌باشد که می‌توان آن ها را چه از راه بینی و چه از راه دهان استشمام کرد و پس از مصرف احساسی به انسان دست می‌دهد شبیه به حالتی که پس از مصرف ماده مخدر قوی دست می‌دهد.

عوارض اعتیاد به چسب‌ها و دیگر حلال‌ها

چنین شخصی ممکن است اشتهای خود را از دست بدهد و مبتلا به اسهال گردد. فرد معتاد به بوی چسب معمولاً بیقرار است به آسانی عصبانی می‌شود، اطراف دهان و بینی او قرمز رنگ است، بینی و چشم‌هایش آبریزش دارد و علایم سرماخوردگی و سرفه در وی ادامه می‌یابد. از جمله مشکلات همگانی این گونه افراد غیبت از مدرسه و حاضر نشدن در محل کار است. او پایبند به قول و قرارهای خود نبوده و غالباً نامرتب و کثیف می‌باشند. نظم خواب آنها بر هم می‌ خورد و برای به دست آوردن حلال‌های مورد مصرف خود ممکن است با مسایل مادی روبرو شده و نیز با مجریان قانون درگیر شوند. استشمام مواد چسبی امکان دارد به قلب، ریه، کبد، کلیه‌ها و سیستم عصبی فرد معتاد لطمه زند. معتادانی که این ماده مخدر را ترک می‌کنند ممکن است با دردهایی در ناحیه شکم، حال به هم خوردگی، پا درد، خستگی و افسردگی روبرو شده و از این آثار و علایم چند روزی رنج برند.